Aktualności
Co się kryje w kniejach i dąbrowach?
- Szczegóły
W kniejach kryje się wiele tajemnic, których strażnikami są – Leszy i Dobrochoczy. Dla dawnych Słowian lasy i puszcze miały ogromne znaczenie. To właśnie one dawały im pożywienie i schronienie. Puszcza obdarowywała ich futrami, rogami, miodem, woskiem i drewnem na budowę domów i grodów obronnych. Knieje to również magiczne miejsce, pełne ziół oraz drzew skrywających w sobie potężną moc.
Nic więc dziwnego, że miejsce tak tajemnicze stało się inspiracją do wielu utworów literackich. Jedną z takich leśnych opowieści jest historia Czerwonego Kapturka, którą wszyscy doskonale znają. Uczestnicy warsztatów „ Tam, gdzie niegdyś rosły knieje…” mieli okazję obejrzeć tę historię w interpretacji aktorów z Teatru „Scena PRL” z Krosna. Barwne i muzyczne widowisko wprowadziło wszystkich w bajkową atmosferę. Uwspółcześniona inscenizacja pozwoliła nie tylko dzieciom, ale również dorosłym doskonale się bawić.
Pogórzańskie smaki z jabłecznikiem babci, matki, córki
- Szczegóły
Regionalne jabłka są bardzo smaczne i pachnące dlatego należy je dodawać do wielu potraw w kuchni lokalnej. Najbardziej popularną potrawą jest tradycyjny jabłecznik, nazywany także przez niektórych szarlotką.
Czytaj więcej: Pogórzańskie smaki z jabłecznikiem babci, matki, córki
Słowiańska dusza we mnie tkwi…
- Szczegóły
Słowiańska kultura kryje wiele tajemnic. Uczestnicy warsztatów „Tam, gdzie niegdyś rosły knieje…” odkrywają je w bibliotece. W ramach wakacyjnego projektu dzieci uczestniczące w zajęciach mogły zobaczyć jak żyli ich przodkowie. Wzięły one również udział w słowiańskich warsztatach.
Zakwita w puszczach dziwny kwiat…
- Szczegóły
Legenda głosi, że w noc świętojańską zakwita kwiat paproci, a temu kto go odnajdzie i zerwie spełnią się wszystkie życzenia. Do tej pory jednak nikomu nigdy nie udało się tego dokonać, ponieważ kwiat rośnie w miejscu dobrze ukrytym, do którego drogę utrudniają strachy zamieszkujące lasy.
Jestem Szklanym Człowiekiem…
- Szczegóły
Uczestnicy czwartkowych zająć w bibliotece mieli okazję wysłuchać historii o Szklanym Człowieku autorstwa Beaty Krupskiej. Autorka w przepiękny i metaforyczny sposób ukazuje to, że tak naprawdę każdy z nas jest Szklanym Człowiekiem.
To opowieść o tym, jaką potężną bronią jest słowo i jaki ma wpływ na drugiego człowieka. Szklany człowiek był dobry i mądry, był przezroczysty, więc nikomu nie przeszkadzał. Pomagał tym, którzy tego potrzebowali. Ludzie nie lubili go za jego inność, dlatego często rzucali w niego kamieniami i patykami, on nie zwracała na to uwagi. Jednak kiedy ktoś rzucił w niego złym słowem – rozsypał się na miliony drobnych kawałków. Te małe drobinki szkła krążą dziś po całym świecie, ale nie pamiętają, że są częściami Szklanego Człowieka.
Strona 24 z 91